Σπάνια βροχόπτωση

Χτες έβρεξε. Έριξε μια αλύπητη νεροποντή. Στον κήπο μας στο Λατάρ-Εκρούτς εμφανίστηκαν βατράχια. Είχε να γίνει κάτι τέτοιο από το 79 όταν έιχε ξεχειλίσει το ρέμα της Ποντίκαινας. Έκτοτε το ρέμα σκεπάστηκε για να περάσει ο αυτοκινητόδρομος. Το σπίτι μας είναι πια κάτω από μια εντυπωσιακή γέφυρα σχεδιασμένη από τον Herman Weisweiler. Έργο τέχνης. Την ίδια γνώμη είχαν και τα βατράχια. Έκρωζαν όλη νύχτα προς την γέφυρα. Το πρωί βγήκε ο ήλιος και έπαψαν να ηχούν. Μετά εξαφανίστηκαν. Τα βρήκαμε αργότερα δολοφονημένα από αγνώστους. Ο γιός της γειτόνισσας θύμωσε τόσο που κραδαίνοντας το αντιαρματικό του Αγάπαθλου βγήκε στην γύρα να εκδικηθεί. Το βράδυ γύρισε αναψοκοκκινισμένος και πολύ γηραιότερος. Άφησε κάτω το όπλο και έφτυσε έξω από το παράθυρο. Μετά μας κέρασε ρακή.
Άντε μωρέ καρντάσια! είπε. Και έφτυσε έξω από το παράθυρο. Την θεία Φρίντα την έπιασαν τα κλάμματα.

Το Εργοστάσιο των παιχνιδιών. (Επίλογος)

Το καλοκαίρι του 2008, ένα καλοκαίρι με μεγάλες αλλαγές, ένα καλοκαίρι δίσεκτου έτους και άρα ολυμπιακού, δύο Έλληνες τουρίστες περιδιαβαίνουν τα σοκάκια της Arles, στην Provence, στην νότια Γαλλία. Σταματούν σε ένα παράξενο κατάστημα, κάτι σαν παλαιοπωλείο που όμως είναι γεμάτο σκονισμένα παλιά frisbee. Τους κάνει εντύπωση και μπαίνοντας πιάνουν την κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, έναν εικοσπεντάχρονο φευγάτο Γάλλο γεμάτο τατουάζ και δαχτυλίδια. Τους μιλά για τα Pascal, τα καλύτερα Frisbee που κατασκευάστηκαν ποτέ και που λίγα πιά υπάρχουν. Τα πουλάει μόνο σε συλλέκτες και γνώστες, και περνάει τον χρόνο του μεταξύ μαγαζιού, σέρφινγκ και βέβαια Frisbee. Τον ξαναβλέπουν μετά από δυο τρεις μέρες και πίνουν μαζί καφε. Ο Constantine τους καλει για φαϊ. Μένει σε ένα παράξενο μέρος, ένα κοινόβιο παλιών χίππιδων με την μητέρα του και κάποιον που αποκαλεί GG και δεν είναι σαφές τι του είναι. Ο GG είναι ένας τύπος κοντά στα 70 που έχει μια υπεροχη καλύβα στο κοινόβιο, γεμάτη βιβλία του Ιουλίου Βερν και διάφορα παράξενα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων μεταλλικά Frisbee καθώς και ενα αλαβάστρινο.Είναι συμπαθέστατος και πιάνουν κουβέντα. Είναι ειδικός στα Frisbee και τους μιλα για την ιστορία των Pascal των καλύτερων Frisbee του κόσμου. Τους λέει πως παράχθηκαν στην Ελλάδα, την χώρα τους, και μόνο για τρία χρόνια από το 78 μέχρι το 81. Τους λέει για τον μυθικό Pascal τον μεγάλο πρωταθλητή και σχεδιαστή των Frisbee που χάθηκε κάνοντας ιστιοπλοϊα με το ξύλινο σκάφος του και τους δείχνει μια φωτογραφία του εργοστασίου. Στο προαύλιο βλέπουν ένα άγαλμα του ίδιου του Pascal σε φυσικό μέγεθος, και τους εξηγεί ότι είναι χυτό, φτιαγμένο από το ίδιο το υλικό των Frisbee. Τους μιλά για τον σεισμό του 81 που άφησε το εργοστάσιο άχρηστο και την κόντρα του ιδιοκτήτη, κάποιου Τζούφρα με το ΠΑΣΟΚ που τον οδήγησε στην χρεοκοπία. Τους λέει όμορφες ιστορίες και κατορθώματα με Frisbee.
Μετά τους δείχνει μια μάντρα στην οποία εκτρέφει σπάνιες ράτσες προβάτων και τις διασταυρώνει μεταξύ τους. Είναι με κάποιον τρόπο ο γιατρός του κοινοβίου. Υπέροχος άνθρωπος. Αργά την νύχτα, γοητευμένοι και μεθυσμένοι φεύγουν.
Την άλλη μέρα, την μέρα που φεύγουν, περνούν από το μαγαζί και ο Constantine τους πουλά ένα pascal σε καλή τιμή.
Στην Ελλάδα το ψάχνουν λίγο στο google. Βρίσκουν διάφορα στοιχεία αλλά το πιο εντυπωσιακό αφορά το άγαλμα του Pascal.
Ο μύθος λέει πως το άγαλμα εκλάπη λίγο μετά την χρεωκοπία του εργοστασίου από άγνωστους. Λέει ακόμα πως του έγινε κανονική κηδεία κάπου στις εκβολές του Εύηνου στην Αιτωλοακαρνανία, γεγονός που υποτίθεται συγκέντρωσε μανιακούς του αθλήματος από όλο τον κόσμο. Άγνωστο γιατί, άγνωστο από ποιούς. Άγνωστο πότε και άγνωστο που ακριβως. Και βέβαια άγνωστο αν πρόκειται για φήμη ή όχι. Κανένα στοιχείο. Το μόνο επιβεβαιωμένο γεγονός είναι ότι ο Τζούφρας εξαφανίστηκε επίσης μυστηριωδώς με διάφορα εντάλματα περί χρεών και παραβάσεων να εκκρεμούν εις βάρος του. Δεν ξανάκουσε κανείς ποτέ για αυτόν.

Το Εργοστάσιο των παιχνιδιών (μέρος πέμπτο)

link στο τέταρτο μέρος
link στο τρίτο μέρος
link στο δεύτερο μέρος
link στο πρώτο μέρος



Ο Mel Ferrer κοίταξέ τον Mel με λαμπερό βλέμμα. O Mel κοίταξε τον Mel Ferrer άναυδος.
Μετά η έμφυτη ευγένεια του Mel νικησε.
Ο κύριος Τζούφρας; είπε. Αισθανόταν το μυαλό του να πάλλεται σαν τσούχτρα.
Ο κύριος Τζούφρας απάντησε ήσυχα. “Ο κύριος Τζούφρας αγαπητέ δεν είμαι εγώ. Απεβίωσε προ ετών. Μεγάλη απώλεια. Εγώ λέγομαι Pascal Lartigue. Να ελπίσω ότι συνομιλώ με τον Mel Τζιριλή;”
Ο Mel εξέπνευσε με δύναμη και στηρίχθηκε στον τοίχο. Γαμώ τα Frisbee και όλους τους βλαμμένους ηλίθιους κωλοσκατάδες φίλους του πατέρα μου σκέφτηκε. Ή μάλλον δεν σκέφτηκε γιατί να σκεφτεί δεν μπορούσε.
Βρισκόταν σε μια κατάσταση σαν ύπνωση. “Μα ελάτε φίλε μου, ελάτε να πιούμε ενα Calvados και να σας τα πω όλα. Τώρα πια όλα θα φτιάξουν. Μην ανησυχείτε”
Τι θα φτιάξει δηλαδή;
Τον έσπρωξε σε ένα ροζ δωμάτιο με πρασινα σοβατεπί. Ένας τεράστιος γωνιακός καναπές έβλεπε προς την τζαμαρία. Διάφοροι πίνακες και φωτογραφίες στους τοίχους. Απεικόνιζαν δισκοβόλους. Ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε στον Mel.
Το πρώτο Calvados ούτε το κατάλαβε. Το δεύτερο ελάχιστα. Ο άλλος εξακολουθούσε να έχει ένα βλέμμα αβροφροσύνης, αληθινά όμως φιλικό.
Στο τρίτο ποτό ο Mel ρώτησε τον Pascal-Τζούφρα-Mel Ferrer: “Είσαι ο γιός του Jacques έτσι;”
“Κατά έναν τρόπο ναι. Κατά άλλον όχι.”
O Mel παραιτήθηκε. Το μυαλό του άδειασε. Κάποιος έβγαλε την τάπα και άδειασε. Σκέφτηκε ότι πιθανόν να βρίσκεται σε ένα όνειρο, όλα αυτά δεν είχαν λογική αλλά και η πιθανότητα να είναι σε όνειρο ήταν εξίσου παράλογη.
Ο άλλος ξαφνικά συνοφρυώθηκε και άρχισε να μιλάει.
“Κάποτε το όνομά μου ήταν Πασχάλης Πασχάλης. Γεννήθηκα στο Ευηνοχώρι της Αιτωλοακαρνανίας αλλά μεγάλωσα στην Πάτρα. Βρέθηκα στην Γαλλία για να σπουδάσω λυρικό τραγούδι αλλά λόγω της ομοιότητάς μου με τον Mel Ferrer μείον 20 χρόνια είχα τέτοια επιτυχία στις κυρίες που οι σπουδές γρήγορα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Ημουν ο Pascal Pascal και πέρναγα θαύμα. Την βγάζαμε στις παραλίες και τα κοσμικά θέρετρα, ένα νέφος χαλαρών ανθρώπων με σκοπό τη διασκέδαση. Εκείνο τον καιρό ξεκινησε ο μόδα του Frisbee. Καθότι παραλιόβιοι παίζαμε σαν τρελλοί. Οργανώναμε τουρνουά και πρωταθλήματα, στην αρχή για πλάκα μετά πιο σοβαρά. Στο τέλος στήσαμε ένα πρωτάθλημα Γαλλίας. Μαντέψτε ποιός το κέρδισε. Pascal le Grand. Με παρακολουθείτε;”
Ο Mel έγνεψε ναι.
“ Εκέινο τον καιρό λοιπόν βρικόμουν στην Deauville για έναν αγώνα κι έτυχε να συναντήσω την Ρεβέκκα. Ομολογώ ότι είχα ένα φλερτάκι με κάποια φίλη της μα η ίδια ήταν μια γλυκύτατη κυρία και τελείως πιστή στον απόντα σύζυγό της. Αλληλογραφήσαμε για ένα διάστημα και όταν το επόμενο καλοκαίρι βρέθηκα στην Νικαια με προσκάλεσε για φαγητό. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν βρέθηκα εμπρός σε κάποιον που μου έμοιαζε τόσο που θα μπορούσε να είναι πατέρας μου. Ο Jacques φυσικά. Η Ρεβέκκα ήταν άνθρωπος με μεγάλο χιούμορ και άλλη τόση έφεση στις χαριτωμένες ίντριγκες. Στην αρχή είπε στον Jacques ότι είμαι γιός του και με ‘στειλε σ’ αυτήν η μάνα μου, μια πόρνη της Βραζιλίας, μετά τον καθυσήχασε ότι είμαι γιός του Mel Ferrer και με γνώρισε στο bridge και τέλος του είπε την αληθινή ιστορία. Εκείνος την άκουγε με χαμόγελο. Την αγαπούσε τρελλά και την έβρισκε διασκεδαστική. Ένα είδος Μελίνας Μερκούρη και Ντασσέν ήταν οι δυό τους Θεός σχωρέστους.”
Δάκρυσε.
O Mel τον κοίταζε σαν να ήταν διάφανος.
“ Με την συζήτηση το θέμα πήγε στα Frisbee. Ο Jacques μας είπε για την Αμερική και την Ιαπωνία που είχε δει ανθρώπους να παίζουν με τις ώρες κι εγώ του είπα για τις επιτυχίες μου.
Γελάσαμε και περάσαμε ωραία. Τον παρακάλεσα αν βρει κάτι καλό στα ταξίδια του να μου το φέρει και το υποσχέθηκε.
Πέρασε καιρός.
Κάποια στιγμή λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από την Ρεβ (έτσι την έλεγα) που με καλεί να συζητήσουμε μια ιδέα.
Την ιδέα την είχε κάποιος δαιμόνιος Έλληνας, ιδιοκτήτης μιας εταιρίας ονόματι G-France που έκανε εμπόριο με την Ελλάδα. Έχοντας ισχυρότατες διασυνδέσεις με την χούντα είχε κάπως εξασφαλίσει το αποκλειστικό προνόμιο να κατασκευάσει Frisbee στην Ελλάδα. Μιλάμε για αποκλειστικότητα στην παραγωγή και την διάθεση. Επί χούντας έκανες ότι ήθελες ξέρετε!”
H τσούχτρα στο κεφάλι του Mel έιχε αρχίσει να αναβοσβήνει.
“ Σύμφωνα με αυτόν τον τύπο κανένα άλλο Frisbee δεν μπορούσε να πωληθεί στην Ελλάδα. Και είχε επιπλέον εξασφαλίσει και ένα τεράστιο δάνειο. Ήταν έτοιμος να ξεκινήσει εργοστάσιο.
Υπήρχαν όμως δύο προβλήματα.
Δεν είχε ιδέα πως φτιάχνεται ένα Frisbee και με το αληθινό του όνομα δεν γινόταν να βγεί στην πιάτσα διότι τους είχε φεσώσει όλους παλαιότερα.
Έτσι απο το G-France έγινε το Τζούφρας. Το μικρό του ήταν Κωνσταντίνος. Και το πραγματικό του Τζιριλής, εξ ού και G-France. Σας λέω επί χούντας κάναμε ότι θέλαμε.”
Του Mel του έφυγε μια πορδή. Χωρίς να το θέλει.
“ Ο πατέρας σας ήταν περιπτωση ανθρώπου. Αυτοκαταστροφική ιδιοφυία. Τόσο αποτελεσματικός και ταυτόχρονα τόσο επιπόλαιος. Είμαι σίγουρος ότι με καταλαβαίνετε.
Είχε πείσει τους χουντικούς ότι θα έφερνε τον πιο επιφανή Γάλλο ειδικό και τα ελληνικά Frisbee θα πετούσαν σε όλον τον κόσμο. Επιπλέον τους είχε λαδώσει μέχρι σκασμού. Ο Γάλλος ειδικός ήμουν εγώ. Μόνο που δεν ήμουν Γάλλος. Έτσι έπεισε τον Jacques να με υιοθετήσει. Και ιδού ο Pascal Pascal Lartigue. C’ est moi!”
Ο Mel ανασηκώθηκε λίγο. Έβαλε άλλο ένα Calvados.
“Στο μεταξύ ο Jacques είχε καταφέρει να μαζέψει δείγματα, καλούπια και μήτρες Frisbee από την Ιαπωνία καθώς και να παραγγείλει ένα μηχάνημα, μια πρέσσα κατασκευης τους, από την Αμερική. Το εργοστάσιο χτίστηκε όπως βλέπετε, αλλά τρία ατυχή περιστατικά συνέβησαν που μας ανάγκασαν να φτάσουμε μόνο μέχρι τα άτυπα εγκαίνια του κτιρίου το 1972 και να μην προχωρήσουμε. Πρώτον πέθανε ο Jacques πριν προλάβει να φορτώσει τον μηχάνημα το οποίο εννοείται θα φέρναμε λαθραία, δεύτερον πέθανε ο πατέρας σας στο όνομα του οποίου είναι η επιχείρηση και τρίτον και κυριότερον έπεσε η χούντα.
Με παρακολουθείτε;”
Ναι, σας παρακολουθώ, είπε ο Mel. Και σκέφτηκε “Εξαφανίσου! Γίνε καπνός!”
Ο Pascal συνέχισε. “ Έτσι έμεινα εγώ να κάθομαι εδώ εγκλωβισμένος, καθότι το εργοστάσιο ανήκε σε κάποιον ανύπαρκτο και επιπλέον νεκρό, το μηχάνημα να είναι σε μια αποθήκη στο όνομα κάποιου επίσης νεκρού, τα χρήματα στον λογαριασμό του πατέρα σας στην Ελβετία και τα πρωτότυπα μαζί με τις μήτρες στο σπίτι της Ρεβ που έπασχε από προχωρημένο Αλτσχάιμερ. “

Ο Mel πάγωσε. “Μα η διαθήκη…….” πήγε να πει. O Pascal τον σταμάτησε.
“Αγαπητέ μου η Ρεβ είχε χρόνια την αρρώστια. Όταν ο Jaqcues πέθανε εκείνη δεν ήταν σε θέση να καταλάβει τίποτα. Μην ξεχνάτε ότι είμαι επισήμως γιός του άλλα όχι δικός της. Έτσι το σπίτι θα χανόταν γιατί ήταν στο όνομά της και εξάλλου εγώ δεν είχα εύκολη πρόσβαση. Επιπλέον δεν μπορώ να φύγω από την χώρα λόγω κάποιων βερεσέδων με τις αρχές. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Έτσι σκέφτηκα το κόλπο με την διαθήκη και τα γράμματα. Δεν είναι η πρώτη φορά που πλαστογραφώ ξέρετε και ο καλός μου Constantine Sitpard, ο δικηγόρος που γνωρίσατε, είναι φίλος από τα παλιά. Εξάλλου δεν επρόκειτο περί καμιάς απάτης. Σας χαρίσαμε ένα σπίτι που θα το έπαιρνε το κράτος. Σας διαβεβαιώ η Ρεβ πέθανε από φυσικά αίτια. Ήταν θέμα χρόνου όταν τα μηχανεύτηκα αυτά. Και ήταν ο μόνος τρόπος να σας βάλω στο παιχνίδι οικειοθελώς και να σας κεντρίσω την περιέργεια.

“Να με βάλετε σε ποιό παιχνίδι;”
“Στο παιχνίδι που λέγεται “Εργοστάσιο Παιχνιδιών Κωνσταντίνος Τζούφρας και υιος” Ο υιός είστε εσείς κύριε Τζούφρα.”

Ο Mel έκανε μια κίνηση να μιλήσει αλλά ο Pascal συνέχισε.
“Ο πατέρας σας ήταν ιδιοφυία κύριε Τζούφρα. Είχε ήδη κάνει μια νομική πράξη υιοθεσίας σας ως Τζούφρας. Μένει η υπογραφή σας. Ο κύριος Κωνσταντίνος Τζιριλής έχει από καιρού υπογράψει. Έτσι πριν υπογράψετε, θα πάτε στην Ελβετία ως κληρονόμος του μπαμπάς σας του Τζιριλή, μετά θα υπογράψετε και θα αποκτήσετε αυτό εδώ το υπέροχο εργοστάσιο ως Τζούφρας και θα ξεκινήσουμε την παραγωγή. Τα διαδικαστικά των μηχανηματων θα τα αναλάβετε εσείς.
Δεν θα χάσετε τίποτα και θα κρατήσετε και τα χρήματα του σπιτιού.
Και επιπλέον θα έχετε και κέρδη. Τα Frisbee θα σκίσουν. Τι λέτε;”

Ο Mel για κάποια δευτερόλεπτα δεν μίλησε. Μετά ζήτησε να πάει στην τουαλέτα. O Pascal, του χαμογέλασε και τον οδήγησε στο πισω μέρος του παράξενου διαμερίσματος.
Στην τουαλέτα με τα καφέ γυαλιστερά πλακάκια ο Mel έκανε έναν ωραίο εμετό και μετά έβαλε το κεφάλι του κάτω από την βρύση. Βγήκε σε λίγο κάπως αναμαλλιασμένος.

Κοίταξε τον άλλον στα μάτια. “Ακούστε κύριε Pascal pascal ή όπως αλλιώς σας λένε. Όλα αυτά δεν με αφορούν. Δεν είμαι ο πατέρας μου και δεν θέλω να έχω σχέση. Κρατήστε τα Frisbee, θα σας φέρω και τα υπόλοιπα, εν ανάγκη πάρτε και τα χρήματα του σπιτιού και αφήστε με ήσυχο. Πρώτον δεν είμαι για τέτοια και δεύτερον έχω μια δουλειά και μια καριέρα.
Δεν σας ξέρω και δεν με ξέρετε και ας μείνει αυτό έτσι. “
Ήθελε να σηκωθεί και να φύγει αλλά δεν σηκώθηκε. Περίμενε να πει κάτι ο άλλος.
“Φίλε μου σας καταλαβαίνω. Αλλά σας έχω μεγάλη ανάγκη. Είμαι εγκλωβισμένος εδώ χωρίς χρηματα και χωρίς την δυνατότητα να κάνω οτιδήποτε. Φοβάμαι ότι πρέπει να βοηθήσετε. Κι εγώ ως αντάλλαγμα
δεν θα κινησω υποψιες περί πλαστογραφημένης διαθήκης ούτε περί αρσενικού στο στομάχι της μακαρίτισας. Είστε ο μοναδικός κληρονόμος. Και έιστε και γιατρός με πρόσβαση σε αρσενικό. Και ταξιδεύετε συχνά στην Γαλλία. Μην το ξεχνάτε!”
Μα είπατε για φυσικά αίτια….., πήγε να πει ο Mel.
“Ναι, αυτό ισχύει φίλτατε. Δεν θα σκότωνα ποτέ την Ρεβ. Περίμενα υπομονετικά να πεθάνει. Δεν είχα άλλη επιλογή. Αλλά φρόντισα πριν την κηδεία να της γίνει μια ωραία ένεση αρσενικού στην κοιλιά. Τα ίχνη θα βρεθούν, μην ανησυχείτε!”
Του Mel του ήρθε μια σκοτοδίνη. Ήταν έξαλλος και ταυτόχρονα φοβισμένος. Δεν έβρισκε διέξοδο και ήθελε να γίνει κάτι και να αλλάξει κανάλι, να δει άλλη ταινία. Αλλά ήταν το 1976 και τα δυο κανάλια έπαιζαν
τρίχες. Έτσι έκανε το μόνο που μπορούσε. Αποφάσισε να κερδίσει χρόνο.
Είπε, “ θα κάνω ότι θέλετε. Αλλά να τα συζητήσουμε όλα αναλυτικά παρακαλώ.” Είχε σκοπό να βρει τρόπο να ξεφύγει. Αλλά έπρεπε να ξέρει περισσότερα.
Ο Pascal τον πήρε θερμά στην αγκαλιά του. “Όλα θα πάνε καλά αγαπητέ μου Mel. Όλα θα πάνε υπέροχα!”
O Mel κλεισμένος ερμητικά στην αγκαλιά του αναρωτήθηκε που μπορεί να βρει αρσενικό.

(ακολουθεί επίλογος)