Ushuaia

Ο Σαμ, ως συνήθως, εμφανίστηκε από το πουθενά. Παραθέτω το γράμμα και τις φωτογραφίες του.

" Είμαι στο τέλος του κόσμου, σπεσιαλμήτσε! Και δεν πρόκειται για μεταφορά, ούτε για σχήμα λόγου. Είμαι στο τέλος του σκατόκοσμου. Χα!
Το τέλος έχει όνομα και λέγεται "Ushuaia". Είναι η νοτιότερη πόλη της γής. Μεγάλη πόλη, καμια εξηνταπενταριά χιλιάδες ψυχές. Πως έφτασα; Γιατί; Μην τα ρωτάς. Το Μπουένος Αϊρες με απέβαλε. Ήμουν το λάθος μόσχευμα. Υπέροχη, υπέροχη πόλη. Μα όχι για μένα, όχι για τώρα. Οι γυναίκες βλέπεις....
Πρέπει να γεράσω λίγο ακόμα. Πρέπει να θέλω να μείνω για να πάω εκει. Και χρειάζομαι πιο πολλά λεφτά. Στην σάπια αργεντίνικη οικονομία οι ευκαιρίες λιγοστές. Θα πεις κι εδώ Αργεντινή είναι αλλά εδώ μου έκατσε αλλιώς. Βρέθηκα σε ένα κρουαζιερόπλοιο που σάλπαρε κατά την Ανταρκτική. Εδώ τώρα είναι φθινόπωρο, καταπληκτική εποχή. Οι Αμερικάνοι πληρώνουν ένα σωρό λεφτά για να δουν το πρώτο χιόνι στην γη του πυρός. Εγώ πάλι σκέφτηκα, μια που είμαι εδώ να επισκευθώ το πιο νότιο σημείο του πολιτισμού και ίσως να δω και εκείνο το Φάρο στην Ακρη του Κόσμου που διάβαζα στο βιβλίο του Βερν τα καλοκαίρια στης θείας Τανίτας.
Κατέβηκα στην Ushuaia γιατί τα χρήματα που κέρδισα παίζοντας πιάνο στο πλοίο ήταν λιγότερα από όσα έχανα το βράδυ στο καζίνο. Κι επίσης κατέβηκα γιατί εδώ με βρήκε το πρώτο χιόνι. Το είδα συμβολικά το πράγμα.
Φυσάει τρομερός αέρας. Κάνει κρύο. Είναι κάτι σαν Οκτώβρης αλλά σκέψου ότι ακόμα και το καλοκαίρι η μέση θερμοκρασία είναι γύρω στους 7-8 βαθμούς. Φυσάει τόσο που τα δέντρα μεγαλώνουν πλαγίως. Πλαγίως! Έργα τέχνης τα άτιμα. Τσόκλης! Χαχα!
Όπως και νά 'χει δεν είμαι μόνος. Εδώ μένει τουλάχιστον τους καλοκαιριούς μήνες ο Colin Chapman, ο παλιός μας φίλος από την Αγγλία, ο Golden Boy! Τον θυμάσαι; Έχει μια τουριστική επιχείρηση και κάνει μικρές κρουαζιέρες στο Εθνικό Πάρκο της Γής του Πυρός. Θα ναι για κανέναν μήνα εδώ και μετά την κάνει για Καραϊβική. Μπορώ να μείνω στο σπίτι του. Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά είναι ζεστό και τζάμπα. Η πόλη είναι παράξενη. Δεν την έχω δει ακόμα
καλά, αλλά μοιάζει λίγο με Νορβηγία. Ζωντανή αλλά βέβαια τον χειμώνα θα δείξει. Υπάρχει και μια καλλιτεχνική ψιλοσκηνή ακούω. Θα δούμε.
Λέω να στήσω εδώ το καφέ που σκεφτόμουν. Τι χλιδή. Το Καφέ στην Άκρη του Κόσμου!
Ο τελευταίος Φραπέ πριν την Ανταρκτική. Λουκούμια κι Έλκηθρα!
Προς το παρόν απολαμβάνω μια τοπική λιχουδια, κάτι θεσπέσια κόκκινα καβούρια που έχουν εδώ, τα fueguerina spider crab, σαν γιγάντιες κόκκινες αράχνες. Γιαμ, γιαμ!
Θε έχεις νέα μου σύντομα. Μόλις οργανωθώ. Δεν είσαι κι άσχημος μετα την πλαστική. Χαχα! Πρέπει να σε στείλω στο μέλλον σε δικό μου άνθρωπο. Γεια σου σπέσιαλμήτσε. Ακολουθει φωτό του καβουριού.

Κάνε χώρο κυρ μανάβη, έρχεται η Άνοιξη!

Κάθε φορά που συνδέω το λεμόνι με τον λαμπτήρα η αίσθηση είναι η ίδια. Κάτι σαν αβεβαιότητα, αλλά με μια μικρή φυσαλιδα στο στομάχι ή στο στήθος. Δεν μπορώ να πω περισσότερα για αυτό. Δεν είναι ότι δεν θέλω είναι ότι πραγματικά δεν μπορώ. Δυστυχώς η μέθοδος δεν είναι ανάμεσα στα χαρίσματά μου κι έτσι δεν ξέρω πως να αναλύσω τα πράγματα.
Παρόλα αυτά η αίσθηση του λεμονιού και του λαμπτήρα είναι υπαρκτή και η μικρή γροθιά που δέχομαι, αδύναμη σαν νηπίου, είναι το κοντινότερο που μπορώ να φανταστώ.
Το γράψιμο βοηθά βέβαια στην κατανόηση των πραγμάτων.

Άλλο να επιπλέεις σε μια ζεστή θάλασσα, άλλο να κολυμπάς σε μια ταραγμένη ζεστή θάλασσα, άλλο να παλεύεις σε μια τρικυμιασμένη ζεστή θάλασσα, άλλο να είσαι χαμένος σε μια παγωμένη θάλασσα, κι άλλο να περιφέρεσαι σαν έμβρυο σε έναν πλακούντα.


Μια μυθιστορηματική ζωή, προϋποθέτει την δημιουργία ένος μύθου και την χρονική απόσταση. Κατά τα άλλα είναι μια κανονική ζωή, για αυτόν που την ζει.

Κάτω το εικοσιτετράωρο! Ελευθερία στον χρόνο! Φτιάξε την μέρα με όσες ώρες θες!
Χρόνος, Είναι, Το δίκιο του Ξενύχτη!
Η ισημερία είναι παγκόσμια γιορτή. Η μέρα κι η νύχτα με δικαίωμα ψήφου.

Από ότι άκουσα έχει ήλιο σήμερα.