Τώρα που είμαι εδώ μόνος μου, αναρωτιέμαι άν έπραξα σωστά.
Ο Σαμ έφυγε νομίζοντας πως πάει στην Σαγκάη, νομίζοντας ότι ξεμπέρδεψε με τους διώκτες του νομίζοντας ότι είναι ελεύθερος, νομίζοντας ότι το πλοίο θα πιάσει στην Κύπρο, ή οπουδήποτε αλλού. Το καλό με τις συμπτώσεις είναι ότι ερμηνεύονται με διάφορους τρόπους, αναλόγως πως θες να τις ερμηνεύσεις. Ο Σαμ ερμήνευσε τα πράγματα με την δική του ματιά. Παντα ο Σαμ ερμηνεύει τα πράγματα με την δική του ματιά. Η ματιά του Σαμ είναι αυτή που έχει σημασία. Ο Σαμ προκαλεί, εκθέτει, ανακατεύει τα πράγματα, παράγει τυχαιότητα. Ο Σαμ ξεγλυστράει πάντα, βγαίνει από πάνω, νομίζει ότι κάνει ότι γουστάρει.
Την πάτησε όμως. Του την έσκασα. Yeah baby! Yeah! Του την έσκασα του καριόλη! Του μαλάκα! Του αντιπαθητικού! Του ξερόλα! Του βλαμμένου καρακιτσάτου γουνοφορεμένου αρχιηλίθιου! Του γκομενοκυνηγιάρη, μοναχοφάη σκατόψυχου. Αει σιχτίρ Σαμ! Στα τσακίδια!
Παρόλα αυτά αναρωτιέμαι αν έπραξα σωστά....
Κοιτάω τις αναρτήσεις του και βλέπω ότι τον συμπαθώ τον μπαγάσα. Τον λυπάμαι κιόλας. Εγώ βλέπεις είμαι ωραίος ενώ εκείνος είναι σαν σάπιο φυρίκι. Ας είναι.
Φυσικά δεν έχω καμιά διάθεση να γράφω στο blog του. Του υποσχέθηκα να αναρτώ ότι στέλνει, αλλά αν δεν στέλνει (και πως να στέλνει ο δυστυχής..) δεν ξέρω αν θα γράφω εγω. Δεν είναι και ο τομέας μου. Παρόλο που ποτέ δεν ξέρεις....
Ας πούμε τώρα, αυτή την στιγμή, γράφω. Γράφω ότι δεν θα γράφω. Αρα μπορώ να γράφω, αρκει να γράφω ότι δεν θα γράφω. Γεγονός είναι ότι γράφω. Είτε γράφω ότι δεν θα γράφω, είτε γράφω, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό. Γράφω. Δεν γίνεται να μην γράψεις ότι δεν θα γράψεις, γιατί τότε είσαι αγενής και εγώ αγενής δεν είμαι. Είμαι ευγενής. Και special. Και λίγο γουρούνι. Πρέπει να την κάνω τώρα. Αργότερα, νεώτερα.
